Studio Caramica

De naam Studio Caramica combineert Cara en het Italiaanse woord voor keramiek ‘ceramica’. Daarin ligt besloten wat bij mij hoort en wat voor mij belangrijk is. Behalve dat mijn ouders mij deze liefdevolle naam hebben geschonken- Cara betekent in het Italiaans lief of duur- hebben ze mij ook de liefde voor Italië meegegeven.  Daarnaast hebben zij mijn creatieve ader ook weten te voeden waardoor ik al op jonge leeftijd altijd met mijn handen bezig was. Op de HAVO in Middelburg kreeg ik handvaardigheidlessen van twee geweldige docenten, tevens keramisten- Jan van Leeuwen en Henny Schrijver- die mij ook warm hebben gemaakt voor moderne kunst. Na enige aarzeling tussen kunstacademie of conservatorium heb ik na 1 jaar conservatorium uiteindelijk toch gekozen voor de creatieve therapie: een combinatie van kunst/handvaardigheid en psychologie.

Inmiddels ben ik 45 jaar werkzaam als creatief therapeut, eerst in de kinderpsychiatrie en sinds zeven jaar als zelfstandig therapeut in een groepspraktijk.

Tevens gaf ik 15 jaar knutsellessen aan kinderen en had ik een kindergalerie met kunst voor kinderen en deels door kinderen. Door al deze activiteiten schoten mijn eigen creatieve bezigheden er een beetje bij in. 

Keramiek is mij altijd het meest blijven boeien, vandaar dat ik besloot om in 2015 alsnog de 3-jarige opleiding tot keramist te volgen, aan de SBB in Gouda. Daar heb ik veel geleerd zowel op het gebied van handvormen als ook in het draaien en het samenstellen van glazuren.

Mijn inspiratie bij het maken van mijn keramiek haal ik vaak uit Italië en dan in het bijzonder uit de omgeving waar ons huis staat:  het Etruskische gebied in Lazio, aan het meer van Bolsena. Ik kombineer mijn keramisch werk graag met het olijfhout uit onze boomgaard of met de gevonden stukken oude scherven of geslepen glas uit het meer. Daarbij spreken de kleuren groen, bauw en geel mij het meeste aan: het zijn de kleuren die veel worden gebruikt in het traditionele Italiaanse keramiek en in de majolica’s.

Ook de prachtige stadjes in de omgeving, die veelal dateren uit de Etruskische tijd, spreken tot de verbeelding. 

Combineer je Cara met haar liefde voor keramiek en met het Italiaanse woord voor vriendin –‘amica’ - dan kom je vanzelf uit op  "Caramica".